Osteopatia opiera się na szerokiej wiedzy z zakresu anatomii, fizjologii, biomechaniki oraz patofizjologii. Szczegółowa znajomość ludzkiego ciała oraz wyćwiczone dłonie pozwalają osteopacie używać metod manualnych do leczenia pozornie niepowiązanych dolegliwości.

W Europie D.O. (dyplomowanym osteopatą) może być lekarz lub fizjoterapeuta, który ukończy kilkuletni system szkoleń podyplomowych w akredytowanych szkołach osteopatii.

Osteopatia dziecięca może być aplikowana od 1. tygodnia życia. Holistyczne podejście do pacjenta sprawdza się przy wczesnej eliminacji problemów takich jak: nieprawidłowe napięcie mięśniowe, asymetrie w budowie ciała, kolka, nadpobudliwość i płaczliwość, zaburzenia ssania i połykania.

Oprócz dolegliwości związanych z układem ruchu i bólem osteopata może pomóc w przypadku problemów z koncentracją, zaparć, dolegliwości zapalnych w obrębie płuc, zatok czy uszu.

Zastanów się, jak opisać swoje dolegliwości – kiedy się zaczęły, jak się rozwijały, gdzie występuje ból, w jakich sytuacjach się pojawia… Istotną informacją dla osteopaty są wszelkie zaburzenia w ciele (na przykład problemy trawienne), przebyte urazy i operacje oraz przyjmowane leki.

Jeśli masz wyniki badań obrazowych, koniecznie zabierz je ze sobą. Kompleksowe badanie osteopatyczne wymaga rozebrania się do bielizny, dlatego warto wybrać komfortowy strój.

Odpowiednio przeprowadzone leczenie osteopatyczne jest bezpieczne. Ze względu na charakter terapii pacjent może odczuwać pogorszenie w ciągu pierwszych 48 godzin – nawet po chwilowej poprawie bezpośrednio po zabiegu. Wszelkie reakcje należy opisać przy kolejnej wizycie.

Naturalne – chwilowe! – reakcje pozabiegowe mogą obejmować: uczucie zmęczenia i osłabienia, rozbicie, nudności, siniaki, przejściowy ból także w innych częściach ciała.